Wkład Hadży Seraji Szapszała do turkologii

Tryb złożyczący i udział w <i>Słowniku karaimsko-rosyjsko-polskim</i>

Henryk Jankowski

henko@amu.edu.pl
Department of Asian Studies, Adama Mickiewicz University (Polska)

Abstrakt

Celem artykułu jest ocena części wkładu Hadży Seraji Szapszała do badań turkologicznych, a mianowicie artykułu z 1939 o przyrostku -γur(u) ~ -γyr(y) oraz jego udziału w pracach nad Słownikiem karaimsko-rosyjsko-polskim. O ile słownik jest bardzo dobrze znany w środowisku turkologicznym i wykorzystywały go w swych badaniach szerokie rzesze badaczy, wspomniany artykuł pozostaje do dziś niemal zupełnie niezauważony. W artkule tym Szapszał omawia przyrostek słowotwórczy -γur ~ -γyr, znany w turkologii, choć niezbyt częsty, ale wskazuje też na jego zupełnie niezauważoną funkcję gramatyczną. Można zatem twierdzić, że mamy do czynienia z dwoma homofonicznymi przyrostkami, z których jeden wyraża modalność, a ściślej tryb złożyczący (termin mój, nie Szpszała). Jeśli chodzi o słownik, to choć miał on kilka recenzji po ukazaniu się, dotychczasowe omówienia nie oceniały w nim wkładu poszczególnych redaktorów i autorów. Tymczasem zasługi Szapszała dla przygotowania tego słownika są ogromne, gdyż dawna leksyka karaimska w dużej mierze opiera się na jego kartotece, zaś hasła z dialektu krymskiego zostały opracowane głównie przez niego.


Słowa kluczowe:

Haji Seraia Shapshal, Turkic studies, gramar, lexicography

Bibliografia

Aqtay, Gülayhan, Henryk Jankowski, Słownik kazachsko-polski, Kraków, Księgarnia Akademicka, 2011. Google Scholar

Çulha, Tülay, Karaycanın Karşılaştırmalı Grameri. Fonetik–Morfoloji (Kırım Ağzı Esasında), Türk Dilleri Araştırmaları Dizisi, nr 47, İstanbul, 2010. Google Scholar

Jankowski, Henryk, Język krymskotatarski, Warszawa, Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2010. Google Scholar

Lyons, John, Semantics. Volume 2, Cambridge, Cambridge University Press, 1977. Google Scholar

Pritsak, Omeljan, Das Karaimische, [w:] Philologiae Turcicae Fundamenta, t. I, red. Jean Deny, Kaare Grønbech, Helmut Scheel, Zeki Veledi Togan, Wiesbaden, Franz Steiner, 1959, s. 318–340. Google Scholar

Räsänen, Martti, Materialien zur Morphologie der türkischen Sprachen, „Studia Orientalia” nr 21, Helsinki, 1957. Google Scholar

Rentzsch, Julian, Modality in the Turkic Languages. Form and Meaning from a Historical and Comparative Perspective [niepublikowana rozprawa habilitacyjna, Uniwersytet im. J. Gutenberga, Moguncja], 2013. Google Scholar

Szapszał, Hadży Seraja, Staroturecki przyrostek -γur(u) ~ -γyr(y) zachowany gdzie niegdzie we współczesnej mowie potocznej, „Rocznik Orjentalistyczny” 1939 [1938], nr 14, s. 81–90. Google Scholar

Баскаков, Н. А., Зайончковский, А., Шапшал, С. М. (red.), Караимско-русско-польский словарь, Москва, Русский Язык [strona tytułowa także w języku polskim: Redakcja: N. A. Baskakow, S. M. Szapszał, A. Zajączkowski (red.), Słownik karaimsko-rosyjsko-polski, Moskwa, Wydawnictwo Russkij Jazyk], 1974. Google Scholar

Исәнбәт, Нәкый, Татар теленең фразеологик сүзлеге. Ике томда, t. I А–К (1989), t. II Л–Һ (1990), Казан, Татарстан китап нәшрияты, 1989–1990. Google Scholar

Мусаев, К. М., Грамматика караимского языка. Фонетика и морфология, Москва, Наука, 1964. Google Scholar

Мусаев, К. М., Краткий грамматический очерк караимского языка, Москва, Наука, 1977. Google Scholar

Прик, О. Я., Очерк грамматики караимского языка (крымский диалект), Махачкала, Дагучпедгиз, 1976. Google Scholar

Тенишев, Э. Р. (red.), Сравнительно-историческая грамматика тюркских языков, Морфология, Москва, Наука, 1988. Google Scholar

Юдахин, К. К., Киргизско-русский словарь, Москва, Советская Энциклопелия, 1965. Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2014-12-30

Cited By / Share

Jankowski, H. (2014). Wkład Hadży Seraji Szapszała do turkologii: Tryb złożyczący i udział w <i>Słowniku karaimsko-rosyjsko-polskim</i>. Almanach Karaimski, 3, 48–58. https://doi.org/10.33229/ak.2014.3.05

Autorzy

Henryk Jankowski 
henko@amu.edu.pl
Department of Asian Studies, Adama Mickiewicz University Polska

Profesor zwyczajny w Katedrze Studiów Azjatyckich Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, jest z zawodu turkologiem i hungarystą. Kieruje Zakładem Turkologii, Mongolistyki i Koreanistyki. Jest twórcą programu studiów turkologicznych na uniwersytecie poznańskim, którym opiekuje się od czasu utworzenia studiów w 2002 r. Prowadził ponad trzydzieści prac magisterskich, wykształcił pięciu doktorów. Jest autorem ponad stu sześćdziesięciu prac naukowych, w tym publikowanych w czołowych wydawnictwach na świecie. W ostatnich latach zajmuje się głównie językiem kazachskim i tureckim, w przeszłości krymskotatarskim. Dużo prac poświęcił też Karaimom i Tatarom polskim.



Statystyki

Abstract views: 105
PDF downloads: 81


Licencja

Autorzy

Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Almanach karaimski są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.

Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Almanach karaimski udzielają Związkowi Karaimów Polskich niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).

Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.

Użytkownicy

Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych roku w Almanach karaimski pod następującymi warunkami:

  • uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu) oraz samej licencji;
  • bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w  oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.

Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2018 r. prawa autorskie są zastrzeżone.

Inne

Związek Karaimów Polskich zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).

Wersja papierowa czasopisma jest pierwotna.