Tekst złożony do Almanachu Karaimskiego nie może być nigdzie wcześniej publikowany ani być w tym samym czasie złożony w redakcjach innych czasopism. Nadesłane prace są recenzowane przez dwóch niezależnych recenzentów z Rady Redakcyjnej lub/i recenzentów zewnętrznych powoływanych przez Redakcję. Autorzy pracy są anonimowi dla recenzenta i odwrotnie. Recenzje decydują o dopuszczeniu artykułu do publikacji lub o jego odrzuceniu. Rada Redakcyjna zastrzega sobie jednak prawo do ostatecznej akceptacji lub odrzucenia
pracy.
Maszynopis powinien być złożony w jednym egzemplarzu w postaci pliku tekstowego .doc/.docx/.rtf/.odt oraz w formacie .pdf, przesłanym e-mailem pod adres: almanach.karaimski@karaimi.org. Niestandardowe fonty należy dostarczyć w osobnym pliku. Nadsyłane ryciny, fotografie, skany, tabele, wykresy itp. należy również umieścić w oddzielnych plikach. Dozwolone typy plików: .cdr, .eps, .jpg, .png, .tiff, .xls. Ryciny należy przesyłać w wysokiej rozdzielczości. Do rycin należy również dołączyć ich opis, który zostanie na etapie składu umieszczony pod nimi w tekście artykułu. Książki do recenzji należy wysyłać pod adres Redakcji lub pod adres osoby recenzującej – zgodnie z ustaleniami Redakcji.
Materiały publikowane w Almanachu Karaimskim odzwierciedlają poglądy i opinie autorów, a nie redakcji. Cała odpowiedzialność za ich treść spoczywa na autorach.
Zasady przygotowania tekstów do druku
Na początku tekstu artykułu należy podać tytuł pracy, imię i nazwisko autora oraz jego afiliację. Do artykułu należy dołączyć od 3 do 8 słów kluczowych, streszczenie w języku angielskim i polskim, tytuł pracy w tłumaczeniu na jezyk angielski. Streszczenia powinny zawierać ok. 1000 znaków (ze spacjami). Wszystkie skróty zastosowane w streszczeniach muszą być wyjaśnione w artykule. W tekście głównym należy zwrócić uwagę na następujące szczegóły: Wtręty obcojęzyczne należy pisać kursywą. Objaśnienia znaczeń wyrazów należy zawsze podawać ‘w tzw. łapkach’. Cytaty należy pisać pismem prostym, w cudzysłowie. W pracach polskojęzycznych nazwiska przywoływanych w tekście osób należy przy pierwszym wystąpieniu poprzedzić pełnym imieniem, a potem można podawać już tylko nazwisko. Przypisy należy umieszczać u dołu strony, z numeracją cyfrową. Odwołania do przypisów umieszczone na końcu zdania lub przed przecinkiem należy wstawiać przed znakami interpunkcyjnymi. Zalecany jest harwardzki system cytowania i opisu bibliograficznego, w którym w nawiasie podaje się nazwisko autora, rok publikacji i numer strony lub stron, np. Kowalski (1929: 133–134). Teksty powinny zawierać osobną bibliografię załącznikową zgodną z niżej podanymi wytycznymi.
Do artykułu należy dołączyć biogram autora w języku polskim o maksymalnej długości 500 znaków (ze spacjami), podając również adres do korespondencji (możliwie adres e-mail).
Bibliografia
Autorzy ponoszą odpowiedzialność za poprawność cytowanej literatury. Zapis bibliograficzny powinien zawierać odpowiednio: nazwiska i inicjały imion autorów, nazwiska i imiona redaktorów, tytuł pracy, tytuł czasopisma, tytuł tomu zwartego jako miejsca wydania artykułu, numer tomu, miejsce wydania tomów zwartych, rok wydania, stronę początkową i końcową cytowanego artykułu oraz datę dostępu w przypadku stron internetowych. Tytuły prac napisanych pismem innym niż łacińskie należy podać w transliteracji odpowiadającej przyjętym dla danego języka lub dziedziny nauki zasadom transliteracji. Poniżej przedstawiono dwa przykładowe wzory adresów bibliograficznych:
1.
Dubiński, Aleksander, „Karaimskie rukopisi iz kollekcii Û. Sulimoviča v Varšave”, maszynopis, [1980].
Harviainen, Tapani, Marriage contracts and items of dowry among the Karaims in Eastern Europe, „Studia Orientalia” 2007, nr 101, s. 61–84.
Kowalski, Tadeusz, Karaimische Texte im Dialekt von Troki, Prace Komisji Orjentalistycznej Polskiej Akademji Umiejętności, nr 11, Kraków 1929.
Majda, Tadeusz (red.), Urzeczeni Orientem. Listy Ananiasza Zajączkowskiego do Tadeusza Kowalskiego, Warszawa 2013.
Mardkowicz, Aleksander, Ku pamięci babińca, przeł. A. Sulimowicz, „Awazymyz” 1999, nr 2 (3), s. 5–8 [oryg.: Sahyncyna babinecnin, „Karaj Awazy” 1933, nr 6, s. 1–10].
Schönig, Claus, Osmanische Einflüsse auf das Krim-Areal, [w:] Studies on the Turkic World. A Festschrift for Professor Stanisław Stachowski on the Occasion of His 80th Birthday, red. E. Mańczak-Wohlfeld, B. Podolak, Kraków 2010, s. 107–119.
Zajączkowski, Ananiasz, [rec.], Aleksander Mardkowicz, „Synowie Zakonu” (kilka słów o Karaimach). Łuck 1930. Str. 20, „Myśl Karaimska” 1930–1931, t. 2, z. 3–4, s. 68–70.
2.
Dubiński, A. [1980]. Karaimskie rukopisi iz kollekcii Ju. Sulimoviča v Varšave. – [maszynopis].
Harviainen, T. 2007. Marriage contracts and items of dowry among the Karaims in Eastern Europe. – Studia Orientalia 101: 61–84.
Kowalski, T. 1929. Karaimische Texte im Dialekt von Troki (= Prace Komisji Orjentalistycznej Polskiej Akademji Umiejętności 11). Kraków 1929.
Majda, T. (red.). 2013. Urzeczeni Orientem. Listy Ananiasza Zajączkowskiego do Tadeusza Kowalskiego. Warszawa 2013.
Mardkowicz, A. 1999. Ku pamięci babińca. – Awazymyz 2 (3): 5–8 [przeł.: Sulimowicz, A., oryg.: Mardkowicz, A. 1933. Sahyncyna babinecnin. – Karaj Awazy 6: 1–10].
Schönig, C. 2010. Osmanische Einflüsse auf das Krim-Areal. – Mańczak-Wohlfeld, E., Podolak, B. (red.): Studies on the Turkic World. A festschrift for Professor Stanisław Stachowski on the occasion of his 80th birthday. Kraków: 107–119.
Zajączkowski, A. 1930–1931. Rec.: Aleksander Mardkowicz, „Synowie Zakonu” (kilka słów o Karaimach). Łuck 1930. Str. 20. – Myśl Karaimska 2/3–4: 68–70.
Korekta autorska
Korektę autorską należy przygotować na przesłanym autorowi pliku .pdf ze złamanym tekstem publikacji i zwrócić do Redakcji w ciągu 7 dni. W przeciwnym wypadku artykuł zostanie wycofany z danego zeszytu. Zmiany w korekcie autorskiej inne niż błędy wydruku są wprowadzane na odpowiedzialność autora.
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Almanach karaimski są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Almanach karaimski udzielają Związkowi Karaimów Polskich niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych roku w Almanach karaimski pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2018 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Związek Karaimów Polskich zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).
Wersja papierowa czasopisma jest pierwotna.
