Umiłowanie przyrody: Szełumiel Łopatto 1923
Аннотация
Dziś jezioro twarz ufną ku tobie unosi,
Falą szemrze o morzach, namawia na rejsy –
Ty, co po karaimsku piękno świata głosisz,
Wsiądź na statek, niech nowe spłyną ku nam wersy.
Ptaki pieśń twoją nucą, kwiat wyciąga liście
W nadziei na kojący dotyk twoich dłoni,
Białe loki obłoków iskrzą się srebrzyście –
Wzbij się lotnią do nieba, ono cię uchroni.
Tylko dzisiaj do lasu nie wchodź, Szełumielu –
Odpycha cię konarami, marszczy igieł brwi,
Piętrzy ci pod nogami głazy, mchy i ziele,
Bo bywał świadkiem wielu już aktów zbrodniczych,
Dostrzegł mordercze ślepia ludzi w leśnej dziczy
I nie chce patrzeć, jak tracisz ostatni wers krwi.
Hanna Pilecka
Ключевые слова:
Szełumiel Łopatto, poezjaStatistics
Abstract views: 51PDF downloads: 9
Лицензия
Copyright (c) 2023 Битик. Караимское Издательство
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution-NonCommercial-ShareAlike» («Атрибуция — Некоммерческое использование — На тех же условиях») 4.0 Всемирная.
Наиболее читаемые статьи этого автора (авторов)
Похожие статьи
- Szełumiel Łopatto, Hanna Pilecka, Tanbylahy vachtlej / Czas poranka , Awazymyz. Историческо-общественно-культурный журнал: Том 34 № 3-4 (80-81) (2023)
Вы также можете начать расширеннвй поиск похожих статей для этой статьи.
