Organizacyjny rollercoaster

Mariola Abkowicz

mariola.abkowicz@amu.edu.pl
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Neofilologii, Instytut Orientalistyki, Zakład Polityki Językowej i Badań nad Mniejszościami (Polska)
https://orcid.org/0000-0001-6188-5955

Hanna Pilecka

(Polska)

Abstrakt

Organizacyjny rollercoaster – tak chyba można podsumować minione półrocze. Już dawno bowiem nie było tak wielu różnorodnych działań i wydarzeń. O wielu z nich szerzej piszemy na łamach numeru, który właśnie trafił do Waszych rąk, o niektórych są jedynie krótkie notki, inne przetoczyły się tak szybko, że pióro za nimi nie nadążyło, a i na łamach miejsca nie wystarczyło. Krótko mówiąc – działo się.

Rozpoczęliśmy rok, pamiętając o okrągłych rocznicach śmierci wybitnych karaimskich poetów: Zachariasza Abrahamowicza – 120 lat, Szełumiela Łopatto – 100 lat i Szymona Kobeckiego – 90 lat. Każdemu z nich poświęciliśmy uwagę – w tym numerze publikujemy opowieść trockiego hazzana Szymona Firkowicza odnalezioną w przepastnych zbiorach Biblioteki Wróblewskich Litewskiej Akademii Nauk oraz sonet Hanny Pileckiej. Na naszych łamach Adam J. Dubiński wspomina również wybitną, choć mało znaną postać z karaimskiej przeszłości – to Gabriel Firkowicz, zięć Abrahama Firkowicza, hazzan w Trokach w XIX wieku.

W ostatnich latach często piszemy o nowościach w karaimskiej współczesnej kulturze. W tym roku obok Karaimskiego Zespołu Folklorystycznego „Dostłar” i znanego już Wam projektu muzycznego „Karaimska Mapa Muzyczna” realizowanego przez Karolinę Cichą i Spółkę sformował się nowy zespół wokalno-instrumentalny, który przyjął nazwę „Michał Kuliczenko i Przyjaciele” i zaprezentował nowy projekt muzyczny pt. „Zakorzenianie”. Jak do tego doszło, Hannie Pileckiej opowiada Michał Kuliczenko. „Zakorzeniania” można było posłuchać dwukrotnie – we Wrocławiu i w Poznaniu. Mamy nadzieję, że ten projekt będzie się dalej rozwijał.

Interesujące międzynarodowe spotkanie z teatralno-mniejszościowo-językowym kontekstem relacjonuje Hanna Pilecka. O tym, że Karaimi lubią sceniczną ekspresję, to wszyscy wiemy, o tym, że można się nią dzielić z innymi o podobnych doświadczeniach – warto poczytać.

Bardzo intensywny weekend spędziliśmy w Trójmieście. Tym razem był to czas najmłodszych członków naszej społeczności – zjechały się dzieci z całej Polski, by podczas wspólnej zabawy i nauki poznać się i zacieśnić więzi, które mają szansę być podtrzymywane. Chcemy wspierać takie działania. O wrześniowych i październikowych wydarzeniach piszą Hanna Pilecka oraz jej syn Jerzy, który integracyjne działania rozpoczęte w realu przeniósł do sieci, zapraszając dzieci na warsztaty podstaw programowania w języku Scratch.

Tego, że za naszą granicą trwa wojna, zapomnieć nie sposób, ale o tym, że toczy się tam również życie kulturalne, opowiada nam Nadia Wasylko z Halicza.

W tym półroczu odbyło się wiele debat i dyskusji, w których pojawiał się również temat karaimski – poszukiwania metod nie tylko podtrzymania, ale też rozwoju kultury karaimskiej wymagają aktywnego uczestnictwa w debacie publicznej.

O tym, że nasze działania podobają się czytelnikom i słuchaczom, wiemy z pozytywnych recenzji i statystyk stron. Coraz więcej osób słowo „karaimski” prawidłowo sytuuje, ale nie spodziewaliśmy się, że sympatia ta przybierze tak wymierny efekt – bo tylko tak możemy oceniać wyniki Narodowego Spisu Powszechnego 2021, które ukazały się w ostatnim kwartale roku. Przyznajcie, że 3478 osób to niezwykle zastanawiająca liczba, a to, że Karaimi pojawili się rozsiani we wszystkich województwach, naprawdę traktujemy jako wyrazy sympatii do naszej społeczności i reakcji na działania promujące karaimską kulturę.